ce·ra·cau n, men·ce·ra·cau v berkata tidak keruan spt orang tidak sadar (tidur, gila, dsb); mengigau, mengaco-belo;
pen·ce·ra·cau n orang yg cerewet
ce·ra·cau n, men·ce·ra·cau v berkata tidak keruan spt orang tidak sadar (tidur, gila, dsb); mengigau, mengaco-belo;
pen·ce·ra·cau n orang yg cerewet