te·li·nga n 1 organ tubuh untuk mendengar; 2 alat pendengaran yg terletak di kanan kiri kepala (manusia atau binatang); kuping; 3 bagian barang atau nama sesuatu yg rupanya spt telinga: anak –; daun –;
masuk ke — kanan, keluar ke — kiri, pb tidak dimasukkan ke dl ingatan (tt nasihat, pelajaran);
— rabit dipasang subang, pb tidak pd tempatnya;
— nipis (tipis), ki orang yg lekas marah;
— badak tumbuhan, Crypteronia griffithii; — bedil bagian yg di luar (dapur-dapur) pd senapan model kuno; tela;
— berok telinga yg rapat pd kepala;
— biola alat untuk menegangkan (mengendorkan) senar biola;
— gajah 1 telinga yg lebar; 2 ikan laut; 3 pohon, Macaranga megalophylla; — jebang telinga yg menganjur ke luar;
— kambing telinga kucing;
— kelelawar tumbuhan, Thottea grandiflora; — kera tumbuhan, Thenslowia umbellata; — kerbau tumbuhan, Blumea baleamifera; — kuali 1 tangkai untuk mengangkat kuali; 2 ki orang yg tahan hati walaupun dimarahi dan dikata-katai oleh orang lain;
— kucing telinga yg tirus ke atas;
— rusa telinga kucing;
— telepuk layu telinga yg cantik bentuknya;
— tempayan ki tidak mau mendengar kata dan nasihat;
— tikus tanaman agar-agar, Auricularia auricula;
ber·te·li·nga v mempunyai telinga; ada telinganya;
~ lembut ki 1 kurang pandai; bodoh; 2 suka menolong; pemurah; ~ merah ki marah; kesal; ~ tebal ki tidak perasa (tidak akan merasa apa-apa walaupun disindir);
me·ne·li·nga v mendengar; diam ~ , diam tetapi mendengar